Correlatie van fysieke eigenschappen van roestvrijstalen strip met temperatuur

De relatie tussen de fysieke eigenschappen vanroestvrijstalen stripen temperatuur

(1) Specifieke warmtecapaciteit

Met de temperatuurverandering zal de soortelijke warmtecapaciteit ook veranderen, maar zodra de metaalstructuur verandert of neerslaat tijdens de temperatuurverandering van deroestvrijstalen stripzal de soortelijke warmtecapaciteit aanzienlijk veranderen.

(2) Thermische geleidbaarheid

De thermische geleidbaarheid van verschillende roestvrijstalen strips onder de 600 °C ligt in principe binnen het bereik van 10~30W/(m·°C). Naarmate de temperatuur stijgt, neemt de thermische geleidbaarheid toe. Bij 100 ° C is de thermische geleidbaarheid van roestvrijstalen strip 1Cr17, 00Cr12, 2cr25n, 0 cr18ni11ti, 0 cr18ni9, 0 cr17 Ni 12M 602, 2 cr25ni20, gerangschikt van groot naar klein. De thermische geleidbaarheidsvolgorde bij 500°C is 1 cr13, 1 cr17, 2 cr25n, 0 cr17ni12m, 0 cr18ni9ti en 2 cr25ni20. De thermische geleidbaarheid van austenitische roestvrijstalen strip is iets lager dan die van andere roestvaste staalsoorten. Vergeleken met gewoon koolstofstaal is de thermische geleidbaarheid van austenitische roestvrijstalen strip bij 100°C ongeveer 1/4 van die van gewoon koolstofstaal.

(3) Lineaire uitzettingscoëfficiënt

In het bereik van 100 - 900 °C is het bereik van de lineaire uitzettingscoëfficiënt van verschillende soorten roestvrijstalen strip in principe 130*10ˉˉ6 ~ 6 °Cˉ1, en deze neemt toe met toenemende temperatuur. De lineaire uitzettingscoëfficiënt van precipitatiehardende roestvrijstalen strip wordt bepaald door de verouderingsbehandelingstemperatuur.

(4) Weerstand

Bij 0 ~ 900 °C is de soortelijke weerstand van verschillende soorten roestvrijstalen strip in principe 70 * 130 * 10ˉˉ6 ~ 6Ω·m; deze zal toenemen naarmate de temperatuur stijgt. Bij gebruik als verwarmingsmateriaal moeten materialen met een lage weerstand worden gebruikt.

(5) Permeabiliteit

De magnetische permeabiliteit van austenitische roestvrijstalen strip is erg klein, daarom wordt het ook wel een niet-magnetisch materiaal genoemd. Staalsoorten met stabiele austenitische structuren, zoals 0cr20ni10, 0cr25ni20, enz., zijn niet magnetisch, zelfs als de verwerkingsvervorming groter is dan 80%. Bovendien zullen austenitische roestvaste staalsoorten met een hoog koolstofgehalte, een hoog stikstofgehalte en een hoog mangaangehalte, zoals de 1Cr17Mn6NiSN-, 1Cr18Mn8Ni5N-serie, austenitische roestvaste staalsoorten met een hoog mangaangehalte, enz., faseverandering ondergaan onder grote reductieprocesomstandigheden, zodat ze nog steeds niet-magnetisch zijn. Bij hoge temperaturen boven het Curiepunt verliezen zelfs sterk magnetische materialen hun magnetisme. Sommige austenitische roestvrijstalen strips, zoals 1Cr17Ni7 en 0Cr18Ni9, hebben echter een metastabiele austenitische structuur, dus martensitische transformatie vindt plaats tijdens grote reductie of koude bewerking bij lage temperatuur, die magnetisch en magnetisch zal zijn. De geleidbaarheid neemt ook toe.

(6) Elasticiteitsmodulus

Bij kamertemperatuur is de longitudinale elasticiteitsmodulus van ferritisch roestvrij staal 200 kN/mm2, en de longitudinale elasticiteitsmodulus van austenitisch roestvrij staal is 193 kN/mm2, wat iets lager is dan die van koolstofconstructiestaal. Naarmate de temperatuur stijgt, neemt de longitudinale elasticiteitsmodulus af en neemt de transversale elasticiteitsmodulus (stijfheid) aanzienlijk af. De longitudinale elasticiteitsmodulus heeft invloed op de verharding van het werk en de weefselassemblage.

(7) Dichtheid

Ferritisch roestvrij staal met een hoog chroomgehalte heeft een lage dichtheid en austenitisch roestvrij staal met een hoog nikkelgehalte en een hoog mangaangehalte heeft een hoge dichtheid. Bij hoge temperaturen neemt de dichtheid af als gevolg van de toename van de tekenafstand.